A.Modigliani - Nude

Tropy...
Ślady stóp...
Zostaw ślad...

Dzieje...
2005
lipiec
czerwiec
maj
kwiecień
marzec
luty
styczeń
2004
grudzień

Zagubieni...
K!jo
Rien...
Moonwalkers...
Rozmawiamy
Ach te żony...
Nikegirl
Zapiski teściowej
Elf
Ktosiulka
Prophet of Doom
Outsiderka
Wiepszowinka
Sayoko
Sabina
Chłopczysko
Amaralis
Biedronka

Wizje...
Picasso
Malczewski
Zatrzymane w czasie...
Zatrzymane w czasie II...
Widok z mojego okna
Moje misto, moj sen...

Talk.pl

Słowem
wyżłobiłeś ranę
popłynęły łzy

ktoś powiedział, ze są krwią duszy
moja dusza krawi
choć nawet łzy nie chcą płynąć
przyduszone setką wymówek
i papierowym usmiechem przyklejonym do ust

nędzna prowizorka
poskłdana niezdarnie krucha jak domek z kart

Nie widzisz...
nie chcesz widzieć
bo przecież liczy sie to
że mam uśmiech na ustach...
Ailene

... Mów do mnie jeszcze...
Za taką rozmową
tęskniłem lata...
Każde twoje słowo
słodkie w mem sercu wywołuje dreszcze -
mów do mnie jeszcze...
Mów do mnie jeszcze...
ludzie nas nie słyszą
Słowa twe dziwnie poją i kołyszą,
Jak kwiatem, każdem słowem twem się pieszczę-
Mów do mnie jeszcze...
K. Przerwa-Tetmajer

Znowu daleko, smutnie...
śnieg przez szyby pełza
i noc przycichłym wichrem szarpie gwiazdy w więzach,
i znowu daleko, smutnie...
i znowu nie wrócisz z dalekich pól zapachem -
szorstką wonią mrozu,
oczu mi nie zasłonisz ciepłym, słodkim łachem -
- niebem przycichłym łzami i powrotem...
Nie przyjdziesz szeleszczącą ciszą w magłach drogami
(wieczór spłynie kolędą daleką, daleką)
i będziemy we dwoje tylko, smutni, sami,
ja i mrok beznadzieji...
i ty gdzieś nad nami...
K.K. Baczyński

Ty jesteś moje imię i w kształcie, i w przyczynie,
i moje dłuto lotne.
Ja jestem, zanim minie wiek na koniu-bezczynie,
ptaków i chmur zielonych złotnik.
Ty jesteś we mnie jaskier w chmurze rzeźbiony blaskiem
nad czyn samotny.
Ja z ciebie ulew piaskiem runo burz, co nie gaśnie,
każdym życiem i śmiercią stokrotny.
Ty jesteś marmur żywy, przez który kształt mi przybył,
kształt w wichurze o świcie widziany,
który o mleczne szyby buchnął płomieniem grzywy
i zastygł w dłoni jak z gwiazdy odlany.
I jesteś mi imię ruchów i poczynaniem słuchu,
który pojmie muzykę i sposób,
który z lądu posuchy wzejdzie żywicą-duchem
w łodygę głosu.
1 III 42 r.
K.K. Baczyński

W malinowym chruśniaku, przed ciekawych wzrokiem
Zapodziani po głowy, przez długie godziny
Zrywaliśmy przybyłe tej nocy maliny.
Palce miałaś na oślep skrwawione ich sokiem.
Bąk złośnik huczał basem, jakby straszył kwiaty,
Rdzawe guzy na słońcu wygrzewał liść chory,
Złachmaniałych pajęczyn skrzyły się wisiory
I szedł tyłem na grzbiecie jakiś żuk kosmaty.
Duszno było od malin, któreś, szapcząc, rwała,
A szept nasz tylko wówczas nacichał w ich woni,
Gdym wargami wygarniał z podanej mi dłoni
Owoce, przepojone wonią twego ciała.
I stały się maliny narzędziem pieszczoty
Tej pierwszej, tej zdziwionej, która w całym niebie
Nie zna innych upojeń, oprócz samej siebie,
I chce się wciąż powtarzać dla własnej dziwoty.
I nie wiem, jak się stało, w którym oka mgnieniu,
Żeś dotknęła mi wargą spoconego czoła,
Porwałem twoje dłonie - oddałaś w skupieniu,
A chrusniak malinowy trwał wciąż dookoła.
B.Leśmian

Link :: 01.01.2005 :: 15:36

Sylwester moj... chyba najspokojniejszy na jakim byłam, a jednocześnie najpiękniejszy. Szkoda, że już minął bo mógłby nigdy się nie skończyć...

Ailene
Komentuj(0)


Link :: 02.01.2005 :: 18:19

Nowy rok... i moja kolejna wiosna stuknie wkrótce. Już dziewiętnasta... niedobrze. Trzeba się wreszcie ruszyć i zrobić coś ze swym życiem. Oto lista noworocznych postanowień, oraz procentowy wzkażnik szans, że uda mi się wcielić je w życie.
1) Nie bedę jeść czekolady..........11%(może uda się... chociać przez tydzień)
2) Bede się uczyć na bierząco, nie tylko wtedy gdy mam nóż na gardle..........12% (już widzę siebie, dziubiącą wytrwale przy biurku...piekny widok, doprawdy)
4) Nie bedę nabijać się z E. ............-99%(po co postanawiam coś, co nigdy się nie spełni?)
5) Zacznę sprzatac stajnię Augiasza tfu! znaczy się mój pokoj...........10% (może w co czwartą sobotę...)
6) Przestanę być złośliwa.............-101% (równanie sprzeczne)
7) Kupię sobie glany...........??% (jak tylko kasę wytrzasnę to kto wie...?)
8) Zdam maturę i prawko............??% (a noż się uda... bądzmy optymistami)
9) Zostanę optymistką..............-100%(kolejne równanie sprzeczne)
10) Pojde do pracy, zarobię pięniądze i polecę z Nim do Irlandii / przepiję / wydam na najbardziej zbędne przedmioty w moim zyciu (niepotrzebne skreślić).............99% (coś, do cholery, musi wypalić!)
11) Wyślę gdzieś moje opowiadanie...........60% (o ile nie wymiękne na poczcie)
12) Schudne i zacznę ćwiczyć mieśnie pośladków............40% (schudnąć może i schudne, co do ćwiczeń... chyba naprawdę wierzę w cuda)
13) Przecz z naiwnością! Przestanę wierzyć w przesądy.......... 3% (sam fakt, że wierzę w te postanowienia czyni mnie naiwną)
14) Kupię sobie żółwia...........99% (wreszcie będe miec kogoś kto mnie wysłucha... bez głupich komentarzy)
15) Wyleczę się z netoholizmu.........-101% (buhahaha! dobry żart!)

Tyle moich noworocznych postanowień... na wiecej się nie porywam, to już i tak jak z motyką na słońce. Ale ja głupiutka jestem...


Ailene
Komentuj(1)


Link :: 03.01.2005 :: 21:09

Płomień świecy... jeden, drugi, trzeci... Wosk monotonnie spływał, tworząc surrealistyczne rzeźby.
Proza życia, wszechobecna normalność... Gdzie ta odrobinka surrealizmu? Gdzie jakaś zmianka, chociaż malutka? Urozmaicenie...
"Boże, daj mi siłe zaakceptować to, czego nie mogę zmienić" Niewinny zarcik, głupawa sentencja. Tylko czemu prawda... szczera prawda wydziera się w tym zdaniu tak głosno?
Życie... jak długo cieszy oczy taka bezbarwność. Czerń, biel i wszystkie odcienie szarości... Gdzie czerwień, blękit i zieleń? Gdzie słoneczna, wesoła żółć, czy melancholia i spokój brązu?
Zgasła jedna świeczka... Wow! Dzika euforia, jakaś zmiana... Przygasł subtelnie płomień drugiej... mrok, coraz głębszy... Przenika powietrze...
Zapałiłam ją po raz drugi? Dlaczego znowu gaśnie?
Czuję głaz przywiązany do mych stóp... Wiem, że jest on tam cały czas... Tylko czeka na odpowiedni moment by znowu spaść...

Czuję jak ciągnie mnie... coraz głębiej i głębiej... w czarno-biały świat.



Ailene
Komentuj(1)


Link :: 04.01.2005 :: 22:17

Co może być cudowniejszego, od spędzenia całego popołudnia w ramionach ukochanej osoby...?

Ailene
Komentuj(0)


Link :: 05.01.2005 :: 22:13

Taki szary, smutny dzień... pustka. Ciemne chmury złowieszczo płynące po niebie i oczy pełne łez. Może wreszcie powinnam je wszystkie wypłakać, by przestały cisnąć się do oczu...?
Czy ze mną jest coś nie tak? Mam ochotę płakać z byle powodu. Znow o niej wspominał... jego najlepsza przyjaciółka... czemu nie potrafię zaakceptować, że łączy ich tak wiele?
Chyba mu ufam, przynajmniej tak mi się wydaje. Gdyby coś wiecej było między nimi, nie byłby ze mną... Ona w końcu też ma chłopaka. A jednak...
On zna jej wszystkie sekrety, jest jej powiernikiem, doradcą... Opowiada wciąz o niej. Jakby z zachwytem... może jednak mi się wydaje... Czasem mam wrażenie, że ona go fascynuje, że porównuje nas obie... Nie umiem się z tym pogodzić... "S. to, S. tamto... S. nosi fajnego kolczyka, może i ty byś sobie taki sprawiła... S. ma niesamowity głos, spodobałby ci sie... S. wyładniała ostatnio... S. chciała by cie poznac..."
Ale czy ja ją chcę poznać? Nie wiem... Nie umiem powiedzieć czy potrafila bym być miła i przyjacielska. Niechęc, wrogośc... czy jestem je w stanie zatuszowac...
Nie chcę by przez moje "widzimisię" zrywał wieloletnią przyjaźn. Też mam kumpla, z którym wiele mnie łaczy, ale nie pozwalam by moja przyjażń stanęła między nami. Nie daje mu powodow do zazdrości.
Czuję, że S. stoi między nami... Każde słowo o niej budzi we mnie łzy...
Boję się... nie chcę go stracić a już na pewno nie przez głupią zazdrość. Może panikuję zanadto... ale boli mnie to...

Nie wiem co robić...

Ailene
Komentuj(0)


Link :: 06.01.2005 :: 21:25

Nie umiem się pozbierać po świetach. Wydawało mi się, że moje życie wreszcie zaczyna nabierac barw... a tu kolejne rozczarowanie. Pustka... nie umiem lepiej okreslić tego co się ze mną dzieje.
Uciekam w swoj mały wyimaginowany światek, ale i tam czuję, że dopada mnie szarość. Powoli myśli, plany czy marzenia, ktore dodawały mi otuchy znikjają... jakby uciekały przed tym co ze sobą niosę...
Wciąż jeszcze odczuwam resztki wczorajszego strachu... jakby coś bardzo cennego wymykało mi się z rąk. Jedna z ostatnich rzeczy, której blask rozprasza szarość... jeden z ostanich filarów mojego własnego świata...
Zadziwiające jak straszliwą potrafię być hipokrytką. Łzy tuszowane usmiechem od ucha do ucha. Złośc i niechęć żartem. Smutek humorem i optymizmem. Co innego mowię, co innego myśle. Gdzie w tym sens, skoro tylko krzywdze samą siebie? Chyba chciałabym by ktoś poznał moje myśli... bym wreszcie mogła przestać się kryć...
Czasem mam ochotę stanąć i krzyczeć. Tak głośno, na całe gardło. Powiedzieć wszystko, co powinno być powiedziane, a nigdy nie było. Może moja pustka wreszcie by zniknęła?
Piszę... choć nie wiem nawet czy ktoś to czyta. Literki, wyrazy, zdania... czasem wydaje mi się, że rozpraszają szarość... są żałosną namiastką mojego życia, lecz takiego jakie chciałabym by było.
Pamiętnik? To mój niemy przyjaciel i powiernik... moje miejsce w necie, którego tak długo szukałam. Śmieszna jestem... piszę coraz mniej składnie... Musze gdzies "przelać" myśli, bo inaczej przysłowiowa kropla dopełni szale goryczy. A to chyba lepsze niż dzika awantura czy przepłakanie całej nocy...?

Czasami tak bardzo chciałabym zniknąć...

Ailene
Komentuj(0)


Link :: 07.01.2005 :: 21:25

Wow! 48 godzin! Szybko sobie o mnie przypomniał! Dwa dni... jedna wymuszona wiadomość "wszystko ok, kocham cie". Dwa smsy i mnóstwo wiadomości... wszystko bez odpowiedzi...
Koszmarny dzień... gdyby nie nowe pantofle i film obejrzany z A. to bym chyba zrobiła sobie krzywde. W dodatku jeszcze moja najukochańsza siostrzyczka zgubiła mi nowy kolczyk... Miałam go na sobie dwa razy... oszczedności poszły w śmietnik.
Jeszce na domiar złego, zostałam wzięta do tablicy na matmie. Tradycyjnie nic nie umiałam. Czułam się jak wielka końska mucha, z metalicznym połyskiem, rozpłaszczona na śnieżnobiałej ścianie. I te dziesiątki par oczu wpatrujących się w moją niewiedzę...
Horror...
Jednak... kolczyki i matma to głupstwo... zapomniał o mnie, a to boli. Zorientował się, gdy nie spotkał mnie na gg, gdzie zwykle jestem. Tylko czemu tak poźno...
Nie napisze do niego. Mam zły dzień, rzucam kurwami na prawo i lewo i nie zamierzam pojśc od razu na ugodę. Niech sobie uświadomi co czułam, gdy nie dawał najmniejszego znaku życia.


Ailene
Komentuj(0)


Link :: 07.01.2005 :: 22:24

Potrzebuję dzisiaj popisać sobie troszkę, bo pomaga mi to rozproszyć szare mysli.
Obejrzałam wreszcie Czas Apokalipsy. Długo szukałam tego filmu, a jeszcze dłużej czasu by go obejrzec. Rozczarowałam się.
Wcześniej czytalam opowiadanie Josepha Conrada. Choć bardzo ciężko mi się je czytało, to ksiązka wywarła na mnie duże wrażenie. Może troszke identyfikowałam się z głównym bohaterem... Jego uparte poszukiwanie ideałów, w świecie gdzie zanikły, walka z samym sobą i z mrokiem, który czai się w każdym człowieku... Koszmarna podróż, w której dociera do tytułowego Jadra Ciemności, zafascynowałą mnie.
Początkowo nie rozumiała co tak naprawdę autor chciał przekazać w swoej opowieści. Pogubiałm się trochę... Film pomógł mi zrozumieć głębszy sens, jednak rozczarowal mnie.
Był świetnie nakręcony. Dokładnie odtwarzał brutalne oblicza wojny, jednak posadał także sceny, ktore budziły szcery zachwyt... Eskadra helikopterów przecinająca krysztalowo białe niebo, otoczona muzyką Wagnera... Wrażenie piorunujące.
To co niespełnilo moich oczekiwań w filmie to bohater, który w "cudowny" sposób zmienia nazwisko z Marlow na Willard. Moim zdaniem Marlow i Willard to jednak dwie zupełnie inne postacie.
Marlow, w opowiadaniu, podróż zaczyna jako beztroski i niedoświadczony żeglaż. Jego zadaniem jest odnaleźć Kurtza, demonicznego czlowieka, który w samym środku dżungli utowrzył państwo i stał się bogiem, jego mieszkańców. Kurtz fascynował Marlowa. W czasie podrózy odkrył nowy świat, w którym zanikło wszystko w co wierzył. Czuł, ogarnia go mrok, im bardziej zbliżał się do celu. W krolestwe Kurtza czuł się jak w imperim zła... Jednak mu nie uległ...
Wróc my jednak do Willarda... Jeszcze zanim otrzymał koszmarną misję był człowiekiem, który nie dawał sobie rady ze samym sobą. Już wtedy bładził, obserwując wojenne reali i zachowanie Amerykanów w Wietnamie, utracił wszelką wiarę. Jednak Willard nie walczył z ciemnością, ktora zaczęła go ogarniać. Popadal w szaleństwo. nawet nie szukał drogi wyjścia... Apogeum całości to moment spotkania bohaterów z Kurtzem. Tylko Marlow wyszedł z niego zwycięsko... tylko on zachował człowieczeństwo w tej sytuacji...
Ten film w jakiś dziwny sposob wplynął na mnie... zrobił bardzo głebokie wrażenie. Mimo niekorzystnych zmian jakie wprowadził rezyser, nie można stwierdzić, że nie jest wybitny.
Doskonale oddano klimat opowiadania. W miarę upływu stron, czytelnik czuje, narastający mrok (przynajmniej ja to tak odebrałam) i szaleństwo. Film doskonale to odzwierciedla, tak samo jak brutalny realizm wojny. No i te świetne zdjecia... chylę czoło przed rezyserem.

Wybaczcie błedy... nie chce mi się sprawdzać.

Ailene
Komentuj(0)


Link :: 09.01.2005 :: 22:10

Nijaka... jak trafnie mnie skomentował. Chyba wreszcie znalazłam odpowiednie określenie na samą siebie...


Ailene
Komentuj(0)


Link :: 10.01.2005 :: 17:29

Studniówka w sobotę, a ja nawet nie wiem na czym stoję. Kupowalismy razem kreację, uczyłam się chodzić na ośmiocentymetrowych szpilkach, dla niego chciałam być olśeniewająca. On nie chce ze mną tańczyć... "Nie cierpię tańczyć! Źle się czuję na parkiecie... Nic ci nie obiecywałem..."
To po co to wszystko? Nie mogł powiedzieć mi tydzień temu? Oszczedziałabym na zaproszeniu i kotylionie, albo poszukałabym kogoś innego... Glupia jestem... przecież ja nie chcę nikogo innego.
Marzyłam, że przetańczę z nim całą noc, a teraz co? Chyba raczej przesiedzę.
Zimno mi... łzy cisną mi się do oczu... rozbeczałam się w słuchawkę. Powiedział, że zatańczy w końcu. Co to bedzie za taniec, w ktorym to ja go zmuszam do tańczenia? Nie chce takiego...
Może w ogole nie pojść jak mam siedziec cała noc?
Zastanawiam się czy dobrze zrobiłam, oddając najważniejszy bal w moim zyciu w jego ręce? Wspomnień sie nie odkreci... Drugiej takiej nocy nie bedzie...
Nie wiem co robić... po prostu nie wiem...



Ailene
Komentuj(0)


Link :: 10.01.2005 :: 20:56

Ta tama musiała w końcu pęknąć... Jesteśmy chyba zbyt różni by zbudować harmonijny związek. W końcu cos musiało wyjść na wierzch. Natury dusić nie można... mamy zbyt podobne charaktery i zbyt rózne spojrzenie na swiat. Tego pogodzić nie można...
Nie chce by to był koniec... ale jednocześnie nie umiem się teraz odezwać. Zapragnęłam czegoś czego on nie chce... nie znosi. Najgorsze jest jednak to, że w tej kwestii nie umiem pojść na ugodę.
Może faktycznie jestem tylko popieprzona marzycielka... pragne czegos niemozliwego. Wyobrazilam sobie cos, co nie moze byc zaakceptowane i teraz cierpie?
On kaja sie teraz, a mi jest tak straszliwie przykro. Czuję sie troche winna, może ja tez wymagałam za wiele? Jestem do niczego...

Błądzę... potrzebuje kogos, kto poda mi reke i przeprowadzi przez mrok...

Ailene
Komentuj(0)


Link :: 10.01.2005 :: 22:01

Czy ja naprawde jestem taka zła...?
Już nie płacze, nie smuce się, nie cieszę, nie okaleczam w imie pokonania bolu... nie mysle.
Czuje sie wyprana z emocji. Romawialismy, widziałam rozmowy, ktorych wolałabym nie widziec. Juz wiem, co moj ukochany o mnie mysli.
Jestem manipulatorką. Po raz pierwszy rozpłakałam się naprawde. Posądził mnie o oszustwo. Jakbym umiała beczec na zawołanie... Kilka razy zrobiłam smutna minkę by nagiąc go na cos, a za pierwszymi szczerymi łzami... heh szkoda mówic. Poczułam się, jakby mnie ktoś zdzielił kijem w głowe.
"Nie wiem czy mnie kocha, czy jej się tylko wydaje... zapamietac na przyszlosc: nigdy wiecej nie wdawac sie w zadne zwiazki przed studniowkami ani z osobami majacymi sklonnosci do nauczania w szkolach srednich...ale jak ona placze/udaje ze placze probujac cos wymusic..." to mnie boli najmocniej...

W żałobie po samej sobie...

Ailene
Komentuj(1)


Link :: 11.01.2005 :: 19:41

Spotkaliśmy się... Czekał na mnie na dworcu. Chyba mu zależało, bo był na czas. Zwykle to ja musiałam czekać.
Dziwne. Gdy siedziałam jeszcze w autobusie. Widziałm jak szedł na dworzec. On też mnie zobaczył... a może tylko szukał wzrokiem?Nieważne. Nie chciałam by zorientował się, że go wypatruję. Nie mam pojęcia dlaczego... może podświadomie chciałam go ukarać za wczorajsze łzy? Nie powinnam tak postępować... to wszystko co się wczoraj wydarzyło, było okrutne. Czasem zastanawiam się jak dwoje kochających się ludzi może nawzajem się krzywdzić...
Gdy wysiadłam z autobusu, stanęłam przed nim. Nie zrobiłam nic wiec. Podszedł do mnie i mocno mnie przytulił. Czułam bicie jego serca... W jego ramionach znikają wszystkie moje smutki...
Nie rozmawialiśmy o tej cholernej studniówce. W sumie dobrze... Tylko nadal pozostał we mnie strach, o to jak będzie.
Zmeczona jestem... panicznie się bałam tego spotkania. Teraz cieszę się, że wyszlismy z tej sytuacji obronna ręką, bo to chyba na tym polega bycie razem...
Całe popludnie włuczyliśmy się po Wrocławiu. Mimo, że tylko handlowym szlakiem to i tak było cudownie... zawsze jest gdy jestem z nim. Wreszcie skompletowałam bielizne na studniowke. hmmm jest calkiem sexy. Planowałam kupić jeszcze te same kolczyki, ktore ostatnio zgubiła mi moja kochana sistrzyczka, ale juz nie było ich. Podłamałam się z lekka... ale na pocieszenie mam koleją bluzke w szafie.
Uwielbiam robić z nim zakupy... dobrze ze nie narzeka jak po trzy razy wracamy do tych samych sklepów, z drugiego końca miasta.
Tylko ekspedientki w bieliźniarskich tak dziwnie się usmiechają jak nas razem widzą... zwłaszcza jak on lepiej wie co na mnie odpowiednio leży, a co nie.
W każdym razie miło spędziłam dzień... byla to naprawde interesująca alternatywa siedzenia w szkole i pisania sprawdzianu z anglika...

I gdy spojrzysz na mnie...

Ailene
Komentuj(0)


Link :: 12.01.2005 :: 19:51

Kilka starych, brudnych spadochronów, podarte siatki maskujące, w dodatku każda z innej parafi, z dziesięć bibuł, trzy tysiące balonów i ogromna sala do udekorowania.
Juz na wstępie strażacy z lekka schrzanili sprawę - miedzy spadochronami zostawili wielkie dziury. W dodatku banda idiotów dorwała się do balonów i z setkę poprzebijała. I teraz zrob coś z niczego! Nie dośc ze na taką salę powinno być ze dwa razy wiecej dostępnych materiałow to jeszcze jakis konkretny plan działania, a nie dwie czy trzy klasy rzucone ot tak sobie i róbta co chceta! W dodatku żadna z pań zajmujących sie funduszami nie raczyła zostawić nam jakichkolwiek pieniędzy, w razie braku lub naprogramowych materiałow, wiec trzeba było jezdzic po całym miescie i szukac kobiety odpowiedzialej za pieniadze. Koszmar po prostu!
Oczywiście, bo jakże by inaczej, najpier musielismy się porządnie pokłocić żeby w końcu dojśc do porozumienia. W koncu jednak wzielismy się w garśc i zaczeliśmy porzadnie stroić salę. Chyba aż zbyt porzadnie bo mam spuchniete palce od wiazania balonów. Musze jednak przyznac, że zapowiada się calkiem niezle (pomijając oczywiscie spadochrony i siatki) tylko jakim kosztem!? Ledwo siedzę... Mam nadzieje, że jutro balonikami zajmie sie ktoś inny...


Ailene
Komentuj(0)


Link :: 13.01.2005 :: 16:00

Dekoracji ciąg dalszy... Dzisiaj na szczeście wszystko nabrało już ostatecznego kształtu. Ci co wczoraj opierdzielali się, wzieli się wreszcie do roboty i jakos dokonczylismy przeklete girlandy, co prawda z pecherzami na palcach. Dobrze, ze nie musialam jeszcze pompowac tych balonow bo chyba juz nie bylabym wstanie nawet siedziec.
Najgorsze jest jednak to, że kazdy chce wszystko zrobic po swojemu, mimo, ze wiekszoc jest zupelnie innego zdania. Mowisz cos na glos, a jakas pinda od razu komentuje ze glupio czy brzydko i w dodatku uważa, że wszystko jest w najlepszym porzadku (a w rzeczywistosci jest ni z gruszki ni z pietruszki i jeszcze krzywo na dokladke) - zabic taka to malo...!
Najfajniejsze sa jednak poczatki roboty - tlum ludzi stoi i gapi sie jak ciele w namalowane wrota, po czym zaczyna jakby nigdy nic bawic sie balonami. Dopiero jakies pol godziny pozniej 80% osob siada sobie spokojnie na laweczkach, a reszta zabiera sie do pracy. Miedzy nimi pałeta się kilka pusciutkich panienek, szukajac dla siebie zajecia, po czym po pietnastu minutach stwierdzają, ze jednak moga uszkodzic sobie tipsy i zaprzestaja na pałętaniu się i/albo zagadywaniu chlopakow pompujacych balony. Należy jeszcze wposmniec o osobach, ktore przyszly niewyznaczone jakoze wczoraj niezbyt sie przykładały, wiec teraz chodza złe na cały świat i usiłuja udowodnic jakie to sa niezbedne, w gruncie rzeczy nie robia nic... no przepraszam tylko pierdziela głupoty.
Trzy godziny pozniej w sali zostaja juz jednak tylko ci, ktorzy naprawde chcą cos zrobic i robią. Po czym po kolejnych dwuch przychodzi wc-dyrka i wypieprza wszystkich, mowic ze na dzisiaj wystarczy.
Po prostu zajebiście...

Ailene
Komentuj(0)


Link :: 14.01.2005 :: 16:51

Dzięki Bogu już koniec dekorowania tej przeklętej sali, bo chyba czwartego dnia użerania się z W. nie przeżyłabym. Chyba po raz pierwszy w życiu zaczełam się kłócić z ludzmi tylko dla samej kłotni... bynamniej nie mam z tego powodu wyrzutów sumienia. Przez całe trzy lata liceum zawsze siedziałam cicho, kiedy każdy chciał postawić na swoim. Mam tego dość... Poza tym odkryłam uroki zwykłej zlośliwości... teraz juz wiem dlaczego W. od zawsze ma inne zdanie na każdy temat. Szczerze powiedziawszy nie cierpię jej... i zrobienie jej na złośc, a nawet samo postawienie się było czystą przyjemnością. Mam nadzieje, że jest to ostatni rok mojego zycia kiedy muszę oglądać jej gębę...

Ailene
Komentuj(0)


Link :: 16.01.2005 :: 20:09

Jedyna noc taka noc w życiu... troche rozczarowana jestem. Głownie organizacją, za te pieniadze można było zorganizować wszystko lepiej. Wiem, narzekam... ale dziesiec czy dwadziescia zlotych wiecej i wszystko byloby na miejscu. Sala z obslugą, porzadnie udekorowana, jedzenie na miejscu, a nie wyczerpujace strojenie, wyklocanie sie o balony, polowa kuchnia w magazynach na piłki, rodzice w roli kelnerow (czulam sie straszliwe glupio jak mnie obslugiwali). I jeszcze to przesuszone kotlety... Może jestem przemeczona i dlatego narzekam...
Rozczarowalam się także pod innym wzgledem... tym razem pozytywnie. Roztańczyłam go. Poczatkowo spiety... potem wyrywal nawet moje kolezanki. A po paru glebszych zaczal gadac "na ty" z wychowawca, kometowac wszystko na glos i tanczyc jak szalony... Ja za to musialam leczyc stopy... trzy plasterki bylo za malo. Jednak dumna jestem, wytrzymalam w moich szpilkach prawie cala noc. Przemilczmy jednak fakt, że teraz ledwo chodze...

Ailene
Komentuj(0)


Link :: 17.01.2005 :: 17:08

Miałam dzisiaj dziwny sen. W chłodny, wietrzny dzien spacerowalam nad Bałtykiem. Jednak wszystko było inne... W brudnym szarym pisaku lezały muszle. Zbierałam je. Nie były one jednak jasne i drobne. Jedne rózowe, inne porcelaowo białe, wielkie jak talerze. Zdarzły sie tez mniejsze, lecz zdecydowanie wieksze od tych typowo bałtyckich.
Zbierałam je wytrwale, ukladajace jedna w drugiej. Jednak za kazdy razem gdy podnosilam kolejna moje rece okazywaly sie puste... Najdziwniejsze bylo to, ze byly one wszedzie, nie tylko na plazy, gdziekolwiek poszlam, znajdowalam je...
Zatrzymałam sie i spojrzalam w morze, chciałam poczuc wiatr we wlosach. Niebieskie lodki lekko kołysały sie na fali. Zacumowane w czterech rzedach, niczym pomost, wcinały sie w błekit. Nie bylo tam jednak falochronu ani nawet żadnych kołkow czy uchwytów, przywiazane były jedna do drugiej.
Bladzilam miedzy ludzmi. Spotykałam znajmome twarze. Wszyscy spoacerowali obrani w grube zimowe plaszcze. Niemal zlewali się, z szarości wody i nieba. Prawie jak w czarno-bialym filmie... Pytalam sie co sie dzieje z naszym morzem, jednak nikt nie potrafił mi odpowiedzieć...
Nie pamietam jak skonczyl się ten sen... chyba sie obudziłam. Nie wierze w takie rzeczy, jednak czuje jakis irracjonalny niepokoj...

Ailene
Komentuj(0)


Link :: 18.01.2005 :: 18:51

Nic dzisiaj sensownego nie zrobiłam... no może procz tostow, a zmeczona jestem. Nawet nie wiem o czym napisac, bo tak nudno bylo. Chyba oprocz paskudnego kaszlu meczy mnie jeszcze TBW (totalny brak weny)...

Ailene
Komentuj(0)


Link :: 19.01.2005 :: 13:06

Z dnia na dzien coraz gorzej dogaduje się z ojcem. Dobrze jest, ze w ogole ze soba rozmawiamy. Moze nie tyle rozmawiamy co wytykamy sobie zlosliwe. Problem jest w tym, że dla niego sa to żarty, a ja mu dogaduje z czystej checi odwewtu za jego zachowanie.
Kiedys byl dla mnie tata... moze i by do dzisiaj to zostalo. Niestety robil i robi wszystko, by byc tylko ojcem, ktorego zachowanie toleruje sie tylko dla tego, ze sie musi. Tak naprawde to nigdy nie mialam taty, zawsze byl ojciec. Kiedys nie widzialam tego... a moze nie chialam widziec? Czasem zazdroscilam innym dzieciakom, tych zabaw z tata, i przede wszystkim uwagi, zainteresowania. Wycieczek rowerowych, spacerow, wypadow do kina... zawsze musiałysmy sie o wszystko wykłocac. Czas, ktory nam sie nalezal, wydzierac sila... Moj gdy nie byl zajety robieniem pieniedzy, zawsze znalazl sobie jakies towarzystwo, byle tylko nie musiec spedzac czasu z rodzina. Nigdy nie pomagal mi w nauce, mimo ze wielokrotnie porsilam go o pomoc. Łaskawie sprawdził, gdy juz stałam nad nim i trułam mu do ucha. Kiedys kumpel powiedzial mi, że mam fajnego tate, gdy wszedl on do kuchni i zaczal z nami zartowac... Wtedy bylo mi milo... Moj ojciec zawsze byl mistrzem gry pozorow. Oficjalnie zawsze bylismy kochajaca sie rodzina. Cudowna zona, udane coreczki, tatus zakochany w swoich kobietach... Gdy tylko zamykaly sie drzwi, znikal... Zawsze znalazl jakis powod, byle tylko nie spedzac czasu z nami. Wczesniej byli to sasiedzi, znajomi... teraz jest internet i czat pełen obcych ludzi, o niebo ciekawszych od nas, z ktorymi mozna pogadac, pozartowac i posmiac się. Nie to co nudna rodzina.
Dzisiaj zdenerwował mnie. Rozmowa w samochodzi zeszla na sport. Blyskotliwy zart tatusia "Sport?! Chyba lezakowanie całymi dniami na kanapie hahahaha"
Hmm ciekawe spostrzezenie, zwlaszcza jak na kogos, kto cale dnie spedza, klepiac z obcymi o pierdolach. Tylko zastanawiam sie, skoro dnie spedzam na wersalce to jakim prawem u mnie w pokoju jest zawsze porzadek... krasnoludki? A ładne oceny w szkole to same sie w dzienniku pojawiaja...
Jeszcze pare miesiecy temu nie umialam sie z tym pogodzic. Teraz juz to jakos splywa po mnie, chyba pogodzilam sie z faktem, ze nigdy taty miec nie bede. Modle sie tylko o to, by nie stac sie taka dla moich wlasnych dzieci...
Najbardziej jest mi zal mamy, bo ona wciaz walczy... i czasem placze po cichu.

Jego nigdy nie ma, nawet wtedy gdy jest w domu...

Ailene
Komentuj(0)


Link :: 19.01.2005 :: 22:13

Co za glupawy nastroj...
Historia chyba zle na mnie wplywa bo zaczynam sie zachowywac jak nie powiem co. Albo miewam napady kretynskiego smiechu, albo szukam kogos, na kim mozna by sie wyrzyc.
Dzisiaj wypadlo na E. Nie bezpodstawinie, oczywiscie. Jednak naprawde zadko, ktos tak wyprowadza mnie z rownowagi, bym wybuchla przy zupelnie obcych ludziach. Udalo sie to pospolu E. i mojemu ojcu. Tatus zaczal, wygarnelismy sobie w samochodzie prawde w oczy. Wlasciwie to ja wygarnelam, i to bardzo dosadnie. On juz sie przyzwyczail do niecenzuralnego slownictwa, jakim sypie, gdy ktos doprowadza mnie do szewskiej pasji. A E. siedzi sobie na tylnym siedzeniu i komentuje, dolewa oliwy do ognia. Kazalam jej sie zamknac, a ona swoje. Do rekoczynow na szczescie nie doszlo (a moze niestety?) bo zatrzymalismy sie. W kiepskim nastroju podreptalam do szkoły. Rozmowa z laskami zeszla na temat mojego nastroju. E. nie omieszkala, tego skomentowac odpowiednio. Nie wytrzymalam... nie, nie pobiłam jej, ale bylo blisko. Obiecuje ze nastepnym razem to zrobie. Powiedzialm jej pare rzeczy. A ta siedzi glupio sie usmiecha i pokazuje mi, ze kłapię dziobem...
W tym momencie miarka sie przebrala. Wygarnelam jej juz chyba wszystko. Na poczatek to, że gdy się z kims kloce, to jest to moja, tylko moja, i wylacznie moja sprawa i nie zycze sobie by w jakikolwiek sposob ingerowala w nia. Oczywiscie uzywam teraz diametralnie innego slownictwa. Nie chce bulwersowac czytelnika...
W kazdym razie E. przymknela się. I Bogu dzieki...
Najlepsze jest to, że osoba, ktora non stop miele jezorem, wali co jej slina na niego przyniesie, mowiac przestaje sie liczyc z wszystkim i wszystkimi, skomentowala, ze mam niewyparzona gebe i że to kiedys obruci sie przeciwko mnie... Heh to samo powiedzialam jej w zeszlym roku, gdy skrytykowala chlopaka U. czym niezle sobie nagrabila... W kazdym razie jesli o mnie chodzi to juz ma przechlapane. Ciekawe co jutro bedzie, bo nie zamierzam zostawic tego tak ot sobie, zbyt wiele nerwow kosztowala mnie ta awantura.
Niestety, sa takie chwile, że trzeba zamknac buzke i przeczekac, bo moze z tego wyjsc cos bardzo niemilego.
Buzka dla mojej kochanej A. ktora wie kiedy nalezy wsytrzymac jezyk za zebami.

I jeszcze pochwala dla mojej kochanej sistrzyczki za umiejetnosc zrobienia tosta z kabla. Był ładny wybuch, az korki wywalilo... Ma to po siostrze, dzieciątko...

Ailene
Komentuj(0)


Link :: 21.01.2005 :: 16:04

Na wojnie z E. bez zmian...
Wczoraj nie rozmawialam z nia przez caly dzien. Dzisiaj, gdy wyszlysmy z auta, pyta sie mnie co sie ze mna dzieje, bo zachowuje sie bardzo nieładnie. Heh... moze ładniej jest wtracac sie w cudze sprawy i jeszcze dolewac oliwy do ognia w czasie klotni?
Czy na tym polega przyjazn, ze jedna osoba robi co chce, a druga jest podporzadkowana? Ze mowi się, co slina na jezyk przyniesie, bez wzgledu na cudze uczucia? Czy przyjaciel ma prawo krytykowac co mu sie rzewnie podoba, a gdy sam jest krytykowany pokazac pokazac komus ze "kracze"? Czy moze sobie pozwolic na komentowanie w sporze, ktory w ogole go nie dotyczy?
Zachowuję się bardzo nieładne...(wg niej bo sie do niej nie odzywam. Chyba mam prawo. Zwłaszcza, ze pokazala zupelny brak szacunku wobec mojej osoby. Gdy wreszcie powiedzialam jej co sadze o jej zachowaniu, pokazala mi, ze "kracze". Zabolalo mnie to. W moim mniemaniu przyjazn = szacunek. Moze nie mam racji, moze sie myle, ale czuje sie pokrzywdzona. To nie byl pierwszy raz, kiedy pokazala mi, ze moje opinie czy poglady, a zwlaszcza krytyka dotyczaca jej sposobu bycia, nic nie znacza. Nawet w kwestii drobiazgow, wystarczylo ze wyrazilam swoje zdanie, E. autorytatywnym tonem torpedowala moja wypowiedziec. No tak przeciez ona ma zawsze racje, jest najmadrzejsza i najbardziej doswiadoczona. Jej slowo jest swiete...
Wytrzymalam dwa i pol roku. Do konca zostalo osiemdziesiat pare dni. Nie wiem czy warto naprawiac cokolwiek, jak wiem, ze i tak jej nie zmienie. Bo gdy pogodzimy sie, znowu bede ta "przyduszona". Szczerze mowiac mam dośc...

Ailene
Komentuj(0)


Link :: 22.01.2005 :: 21:30

Buuuu z wieczorku z A. nici, a zapowiadalo sie tak fajnie... Szkoda, trzeba to bedzie na kiedys przelozyc. Wybacz mi Agus, obiecuje, że nastepnym razem juz nikt nam nie przeszkodzi... obejrzec film, oczywiscie.
Udało mi sie spełnic jedno z noworocznych postanowien. Chociaż tak wlasciwie to nie mi, bo je dostalam. Podziekowania dla pewniej osobki. Tylko tak mi troche glupio cos dostawac za friko...
A propos filmow to nadal jestem pod wrazeniem wczorajszego. Chyba powinnam przestac ogladac, bo zbyt mocno je przezywam. Ostatnim razem kiedy, nie moglam spac, bo wciaz mialam pewne sceny przed oczyma, to bylo wtedy, jak na ekrany weszly "Stygmaty". Przez pol nocy przewracalam sie z boku na bok, a gdy juz udalo mi sie przysnac to zaczynaly sie snic jakies glupoty, po ktorych budzilam sie niemal z krzykiem. Wczorajaszy obraz smierci kobiety, na skutek oblania wrzatkiem stanel mi przed oczyma i do teraz to widze. Nie bylo tam krwi, czy zmasakrowanego ciala. Jednak bylo to ukazane w sposob tak przejmujacy, tak niesamowicie oddzialujacy na widza... z jednej strony przepiekna sceneria, swietna dekoracja, a z drugiej tragiczna smierc i traumatyczne przezycia malego dziecka, obarczonego wina o smierc matki. Dla mnie to bylo cos starsznego... Osobom slabym psychiczne stanowczo odredzam "Księgę Diny". Mi chyba pozostala blizna na psychice... A moze jestem prewrażliwiona...?
Film warto zobaczyc, bo jest naprawde dobry. Wartosciowy... mila odmiana po hollywoodzkich gownach. Świetna gra aktorów, genialna muzyka i co najważniejsze nietuzinkowa fabula.
Rany... moj pamietnik bardziej przypomina zeszyt od polskiego. Opisuje swoje przezycia i przechodzę do podsumowania calosci... To juz chyba zboczenie...

Ailene
Komentuj(2)


Link :: 23.01.2005 :: 22:13

Jutro konkurs z angola, a nawet glupich conditionali nie powtorzylam. Pan S. mnie zabije jak zobaczy ze polazlam bez przygotowania. Plama na honorze klasy. To straszne... powinnam schowac sie pod biurkiem i nie wychodzic przez tydzien... ale mam poryty humorek. Chyba za duzo nawąchałam sie pasty do butów...
Specjalnie sie nie martwie tym wszystkich, jedyne co mnie przeraża to fakt, ze do matury pozostalo osiemdziesiat pare dni, a utknelam w Rzymie. Nie wiem jak to zrobie, po prostu nie mam zielonego pojecia.
Wynagrodzilam A. moja wczorajsza nieobecnosc. Polewalysmy z jej "kawalera". Po prostu w pale mi sie nie miesci. Gosciu psuje dziewczynie studniowke, smsem wysyla glupie "przepraszam" i oczekuje, że wszystko bedzie ok. Gdy nie dostaje odpowiedzi, po tygodniu, wysyla nastepna wiadomosc o trzeciej nad ranem (!). Nastepnie zaczyna sie rzucac i wymyslac, gdy ktos ma pretensje co do pory i jeszcze wyzywa od takich i owakich. Tylko kastrowac takich osobnikow, by sie nie rozmnazali...
Jedno trzeba pogratulowac A. - ma genialne riposty...
Jutro zobaczymy jak sprawy ukladaja sie na moim froncie. Mam nadal bojowy nastroj, wiec moze byc goraco...

PS. Dzieki dla Kijo za komentsa!

Ailene
Komentuj(0)


Link :: 24.01.2005 :: 20:41

Znowu postepuje wbrew sobie... To juz chyba swoisty masochizm. Cokolwiek by sie nie dzialo, zawsze robie inaczej niz bym chciala.
Teoretycznie zakopałam topor wojenny z E. Jednak praktycznie nadal jestem na nia zła i wcale nie mialam ochoty na to "pojednanie". Przycisneła mnie do muru (dosłownie i w przenośni)i chcąc nie chcąc musiałam zacząc z nia rozmawiac. Znow zaczelam wygarniac, ale nei dala mi dojsc do slowa... Czuje sie troche nie fair zarowno wobec siebie jak i wobec niej. Ona sadzi, że juz jest wszystko w porządku, kiedy nie jest i jak tu opierac przyjazn na czyms takim? Bez sensu...
Jakby jeszcze tego bylo mało chlopak zerwał z S. Szkoda mi jej, bo postapil z nia bardzo nieładnie. Najgorsze jest jednak to, że ona bedzie szukala oparcia... i boje sie by nie byly to ramiona mojego chlopaka.
Czasem wydaje mi sie, że ona go fascynuje. Nietuzinkową osobowościa, magicznym glosem, oryginalnym stylem... nie wiem jaka jest, nigdy jej nie spotkalam. Znam ja tylko z jego opowiadan... Pelnych zachwytu...? Mam nadzieje, że to tylko moje przewrazliwienie.
Może to tylko urojone obawy... nie wiem tylko, czy to on mnie do niej porownuje czy ja sama...? W swoich oczach wychodze jak dziwadlo...
Martwi mnie to... czuje niepewny grunt pod stopami. Powiedziec mu o tym o czuje...? Czy znow dusic wszysko w sobie...?
W ogole czuje sie tak glupio... wypadlo oczko z mojego ukochanego pierscionka i skopalam sprawdzian z matmy, skompromitowalam sie na konkursie z angola, poza tym ta historia wisi nade mna jak miecz jakiegos pana na D (nie pamietam imienia).
Bez sensu...

Ailene
Komentuj(2)


Link :: 25.01.2005 :: 19:42

Czy ja zawsze musze wychodzic na idiotke...?
Po prostu super, zajebiscie. Nie dosc, że jako dziwadlo, sama doskonale umiem zrobic sobie siare, to jeszcze pewne osoby musza mi w tym dopomagac.
To wszystko JEGO wina! Wie, ze nie lubie, ani co gorsza nie potrafie rozmawiac z nieznajomymi, to jeszcze mimo wyraznych sprzeciwow z mojej strony, wrecza mi sluchawke. Gdyby jeszcze nic nie mowil... to musial wykrakac, ze usiluje prysnac i nie chce rozmawiac, bo sie boje. Zeby to byl jakis daleki znajomy czy znajoma... to musiala byc S... Po prostu zarabiscie. Ze tez musialam sie skompromitowac wlasnie przed nia...
Czemu kazdy na sile usiluje mnie zmieniac? Nie potrafie nawiazywac kontakow i chyba nigdy sie tego nie naucze. Mi to pasuje, gdyz tym sposobe moge dopuszczac do siebie tylko tych, ktorych chce. Tak trudno to uszanowac...? Nie mam pojecia, czemu ubzdural sobie, zeby mnie z tego "wyleczyc"... Czuje sie jak idiotka... wyszlam na idiotke...
Troche jesczsze gnebi mnie ta sprawa z E. Miala do mnie zal, ze gdy wybuchlam, powiedzialam jej pare niemilych rzeczy i kazalam sie zamknac. Heh... dawno nikomu nie udalo sie, doprowadzic mnie az do takiej pasji, ze wyrzucilam, wszystko co mi lezalo na sercu... Teraz za wszelka cene usiluje zatrzymac ja na dystans. Ona chyba tego nie dostrzega... Nie wiem czemu, ale zle sie czuje z tego powodu. Jakbym postepowala nie fair wobec przyjaciolki. Z drugiej jednak strony mam dosc wiecznego udawadniania mi, że nie mam racji, ze jestem glupsza/gorsza/niedoswiadczona/dziecinna(niepotrzebne skreslic), oraz wysluchiwania jaki to jej byly facet jest cudowny/chamski (skreslic w zaleznosci od sytuacji). Od kiedy znam E. jej tematy ograniczaly sie zasze do niego lub seksu. Ile mozna o tym wszystkim romawiac...? Nie powinnam pisac tego wszystiego, ale potrzebuje sie wreszcie wyzalic. Glupia sytuacja, ze tez przyjazn potrafi sie tak pieprzyc...
Meczy mnie to wszystko... Mam takie chwile, ze najchetniej zabralabym wszystkie ksiazki i uciekla gdzies gdzie nikt by mnie nie znalazl. Wreszcie moglabym sie pouczyc w spokoju, a moje wieczne kompromitacje i problemy po prostu by zniknely.


Ailene
Komentuj(1)


Link :: 27.01.2005 :: 17:57

Próznia w mojej glowie rozrasta sie do niebotycznych rozmiarów. Ekspansja na miare Rzymu w okresie republiki i wczesnego cesarstwa... Efekt dwuch godzin histori. Ale dumna jestem, okazalo sie, że mam wrodzoną zdolność interpretowania mapek. Nigdy tego nie robiłam, a jakoś umiem... Ha! Odkryłam w sobie talent...
A. mojej kochanej dziekuje za komentsa. Jest genialny, myslałam, że padne ze smiechu.
Nie mam dzisiaj weny. Nawet zbyt błyskotliwe z E. sie nie zlewałam.(A. wybacz mi...) Zmeczona jestem... Moze juto coś nabazgrze, albo jesczze dzisiaj jak mi sie zachce.

Znowu ja... tym razem w lepszyn nastroju. Własnie stowrzyłam swoja pierwszą radiową reklamę. Szkoda tylko, że nie wyjdzie poza klasę od przedsiębiorczości. Fajna zabawa jak siostra z cukierkiem w buzi udaje małego chlopczyka, a ojciec - netocholik troskliwego rodzica. Farsa jakich mało. Ach ta moja wrodzona złośliwość...
Jednak fajnie się bawiłam przy tej pseudo reklamie. Przynajmij nauczylam się jak nagrywać dzwięki. Az tak glupia jak pewne osoby chciałby żebym byla to chyba nie jestem....
Mam dzisiaj Łosia w domu. I to w dodatku rasowego. Tylko szkoda, że jutro jedzie do domu. Dawno u nas nie była, ciesz się, że przyjechała wreszcie, jednak mogłaby zostać trochę dłuzej... Buziaki dla Łosia od Jelenia...

Na pamiątke dnia wczorajszego... już siedem miesięcy...

Ailene
Komentuj(1)


Link :: 28.01.2005 :: 15:03

Ha! Dowiedzialam się wlasnie kim po maturze na pewno nie bede! Włamania nie ida mi najlepiej... a szkoda...
Przychodze do domciu, rozgladam sie... samochodów nie ma, wiec dom jest pusty. Spoko... wyciagam klucz, wkładam do zamka, a on nie chce wejsc... Myśle sobie "Cholera, co za geniusz zostawił, klucz w drzwiach... Tylko po co zostawiac klucz i wychodzic garazem jak mozna normalnie zamknac..." Postawiłam torbe na ziemi i probuje wypchnać ten klucz. W końcu A. wyciaga wsówke z wlosów i wrecza mi. Robimy wytrych... Rozprostowujemy ja i ładujemy w dziurkę od klucza. Wsuwamy głębiej... i nic. Klucz z drugiej strony ani drgnie. A. tez próbuje, a nóż sie uda. Wkurzona zaczynam mozniej naciskac biedną spinką, jednocześnie wyżywajac sie na dzwonku. Nagle klucz sie sam przekręca i zza dzwi wyłanie się moja siostrzyczka... Patrząc się na nas jak na idiotki pyta sie co my robimy...
Tak oto skonczyła sie nasza kariera włamywaczy, jeszcze zanim sie zaczeła... Nic tylko walnąc smiechem...
Ze tez Prophet of Doom, nie przewidział jak sie to wszystko skonczy... : P

Ailene
Komentuj(0)


Link :: 28.01.2005 :: 20:12

Aria sulla IV corda...
Cos tak niesamowicie przepełnione rownowagą, ktorej mi tak bardzo brakuje.
Smieje się, żartuje jednocześcnie probując odnaleść sama siebie, pośrod tłumu. Co sie ze mną dzieje...? Coraz mniej rzeczy mnie cieszy, coraz wiecej maloistotnych spraw zaprzata głowę...
Czy "moj" swiat jest tak naprawde moj? Czy to jest moje miejsce...? Chciałabym żeby bylo, ale nie potrafię się odnaleść. Czuje sie jakbym blądziła gdzies w ciemnościach, w wiezieniu bez scian. Usiłuje uciec, a trzyaja mnie tysiące cieżkich kajdanów, ktore z ledwościa potrafię uniesć, a co dopiero przciąc.
Czasem gdy zostaje tylko z moimi myslami, pozwalam im bladzić gdzies daleko, zwiedzac światy, ktore chcialabym uczynic swoimi. A gdy czyjes kroki przerywaja gwałtownie moja samotność, niewidzilna smycza przyciagam je z powrotem do siebie, byle tylko nie zdradzic celu ich podróży.
Smierć... krązy ona blisko mnie. Nie jest namacalna... jednak ją czuje czasami... gdy w szafce szukam tabletek, czy trzymajac w reku ostry nóz... Słyszę od czasu do czasu jej głos. Wzywa mnie, usmiecha się zachęcająco. Jak przyjaciółka... ktora nie ocenia, nie krytykuje, tylko akceptuje. Patrzy się na mnie, obserwuje... widzi wszystko duszę i ciało... ktore tak trudno jest mi zaakceptowac. Kiedys patrzyłam w lustro i widziałam kogoś pulchnego, nie lubiłam go. Dzisiaj widzę wystający obojczyk, żebra, wiszące spodnie i za duże pierscionki... Przygaszone oczy, przezedzone włosy... Kiedys atut, a teraz co...? Jakies nedzne resztki niknacej urody. Przestałam lubić patrzenie w lustro... Co się ze mną stało?
Oddalam się coraz bardziej od tego co kocham... kochałam. Nawet sama nie wiem od czego, bo sa takie chwile gdy nie czuje żadnych wiezow... Jakies strzepki milych wspomnien, ktorymi kiedys potrafilam sie cieszyc. Osoby, ktrych obecnosc budzila we mne pozytywne uczucia... A teraz...? Pustka, nicość...

Kiedy się to wszystko skonczy...?



Ailene
Komentuj(1)


Link :: 29.01.2005 :: 15:42

Znowu zapadam się, w przerażajace bagno moich własnych smutków lęków i urojen. Znowu zaczynam życ na granicy dwuch swiatow, jednego pod publike, dla ludzi, oraz tego drugiego - mrocznego i niezglębionego, ktory znam tylko ja.
Czy pod kazdy usmiechem musza kryc sie gorzekie łzy...? Czy kazde wypowiedziane slowo musi znaczyc co innego, nie pozornie wskazuje jego sens...? To klamstwo zabija mnie od srodka, kawalek po kawalku...
Czasem mam ochote zaczac krzyczec, jak bardzo jest mi zle i jak strasznie slepi sa ludzie dookola. Chcialbym ich obwinic o wszystko, lecz nie moge. Sama wciagnelam ich w te przeklętą gre pozorow, ktorej teraz nie potrafie przerwac. To nie ich wina... Glowa mnie boli... Moj dolek z przerwami trwa juz od poczatkow jesieni... Moze czas zaczac sie leczyc...? Moj kumpel... jedyna osoba, bedąca w stanie poruszyc moje sumienie... Wie prawie wszystko co się ze mną dzieje... Kazde jego slowo sprawia, ze cos we mnie zaczyna wolac o pomoc. Jakis cichy glos, ktoremu bezustannie dlonią zamykam usta, a on jak na zlośc zaczyna wrzeszczec jeszcze glosniej...
Dlaczego to wszystko wciaz do mnie wraca. Gdy juz wydaje mi się, ze jest w porzadku, ze powoli wracam do rownowagi, ze znow zaczynam cieszyc się zyciem, moje mysli ponownie ogarnia mrok... i jeszcze te przeklete sny... tabuny ludzi bez twarzy, bez tożsamosci... postacie z mojego zycia, jednak tak zupelnie rozne od tych rzeczywistych. Miejsca ktore wowczas odwiedzam, przesycone ciemnosci, zniszczeniem i smiercia... Jak dlugo mam tak funkcjonowac... Brakuje mi sił...

Ailene
Komentuj(0)


Link :: 30.01.2005 :: 12:23

Uciekłam, wyrwałam się z szponów mojego własnego mroku...
Śmierć... już nie narzuca mi tak nachalnie swojego towarzystwa. I dobrze, niech idzie do diabła! Czasami tylko wkrada sie niepostrzeżenie do mych myśli...
Kiedyś, latem, idąc ulicą, na szosie zobaczyłam ptaka. Konał, prawdopodobnie uderzony przez samochód... Drobne ciałko drżało konwulsyjnie, z rozwartego dziubka płnęła stróżka krwi. Szkliste oko wpatrywało się w niebo, jakby w nim szukając ukojenia...
Uciekłam stamdtąd... Jednak ta scena przesladuje mnie do dzisiajszego dnia. Zawsze gdy uslinie probuje o niej zapomniec staje mi przed oczyma i nie chce odejsc...
Dzisiaj wyjątkowo namolnie kołacze mi się to wszystko po głowie, jakby smierc probowala wniknac do mojego umyslu inna drogą... Jednak nie płaczę juz po cichu, jakby wszystkie negatywne emocje zostawily mnie... Moze bedzie lepiej...

Ailene
Komentuj(0)


Link :: 31.01.2005 :: 08:30

I'm the ghost, standing next to you...

Wpis z wczoraj...
Setka angielskich słowek i trzeci akt "Szewcow" jeszcze mnie czeka tej nocy. Nieciekawa sytuacja, zwłaszcze, że jutro szykuje sie sprawdzian z angola... Jednak to nie jestes najgorsze. Tesknie za nim... i bardzo potrzebuje pogadac. Chocby tylko uslyszec "kocham cie"... To chyba nie jest az tak duzo?
Wiem... ma sesje, mnostwo nauki i jeszcze jakie gowna z fizyki do napisania. Wiem tez, że jestem okropna egoistka. A tak poza tym to nic nie wiem...
Poczekam jeszcze troszke, moze sie pojawi. Do wtorku jeszcze 38 godzin. Zawsze je licze jak ma przyjechac. Uroki zwiazkow na odleglosc... Czasem zazdroszcze tym co swoja połowke maja na miejscu. Nie musza na sile wydzierac sobie czasu. Masz ochote to idziesz do niego czy do niej i nie martwisz sie, ze nie ma autobusu czy pociagu, nie musisz odkladac na bilety, a pora nie gra roli (pod warunkiem ze rodzice sa liberalni).
My wyszarpujemy sobie kazda minute... Czasami czuje się zmeczona tym wszystkim. Bardzo chce się z nim spotkac, a wiecznie cos stoi na drodze. Sprawdzian, goscie, dodatkowe lekcje... Wszystko jakims kosztem. Wtedy zawsze wspominam wakacje. Cale dnie spedzane razem, dlugie spacery po Wrocławiu (wtedy odkryłam, że to najpiekniejsze miasto w Polsce), wspolne ogladanie filmow... Brakuje mi tego...
Heh... nadal go nie ma. Brzuch mnie boli, nie mam sily siedziec. Kurde moglby wreszcie pojawic się. Przeciez byliśmy umowieni. Bez sensu...

Ailene
Komentuj(2)


Link :: 31.01.2005 :: 21:52

Płynąc z prądem szarej egzystencji...

Minal kolejny dzien mojej dzikiej pogoni za rzeczami tak maloistotnymi... Siedze teraz, tutaj i wlasciwie nie mam o czym napisac. Przeciez nie bede opisywac przyszywania haftki do kozucha, ani lekcji aagielskiego, ktora uplynela na wbijaniu nam w glowe durnej gramatyki.
Znowu ogarnia mnie marazm, jak to pieknie okreslali poeci mlodopolscy. Taka pustka, zastoj, zadnych perspektyw... Jedyne na co czekam z niecierpliwościa to ferie. Może odwiedzi mnie kuzynostwo, moze pojdziemy gdzies razem na weekend, tylko we dwoje, albo pojade do niego na kilka dni... ja, on i Wrocław wieczorem... znowu bedzie jak w wakacje.
Najgorsze jest jednak to, że zanim ferie nadejda to czeka mnie jeszcze tyle roboty. Cztery czy piec sprawdzianow, zaliczenie dialogu z niemieckiego, referat z biologi, wypracowanie z angielskiego... nie wiem jak sie z tym wszystkim wyrobie. Chyba wyjdze z siebie i stanę obok. Olałabym to wszystko, jednak przez dwa lata miałam czerwony pasek, wiec szkoda byloby zaprzepaścić go teraz... Poza tym zle bym sie czula w stosunku do mamy, chce by poczula sie ze mnie dumna. I chce jeszcze tez, by ojciec nie mial pretekstu by znow wysmiac mnie, ze nie robie nic innego tylko leze na kanapie...
Heh... co za durna sytuacja. Ucze sie calymi dniami, on siedzi na czatach i to ja jestem ta, ktora nic nie robi. Mam ochote pojsc i skopac mu tylek. Poważnie. Moze ta droga cos wreszcie dotarloby do niego, bo słowami sie nie da...

Ailene
Komentuj(2)


Lay & content by me
All rights reserved